Metisiline dirençli Staphylococcus aureus ve vankomisine dirençli enterokok suşlarının in vitro linezolid duyarlılığı

Abstract

Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) ve vankomisine dirençli enterokokların (VRE) neden olduğu enfeksiyonlar, dünyada giderek artan sıklıkta ciddi bir sorun olarak karşımıza çıkmaya başlamıştır. MRSA ve VRE suşları da dahil olmak üzere gram-pozitif bakterilere karşı bakteriyostatik etki gösteren linezolid, oksazolidinon grubunun klinik kullanıma giren ilk üyesidir. Bu çalışmada, MRSA ve VRE klinik izolatlarına karşı linezolidin in vitro aktivitesinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji Laboratuvarına gönderilen klinik örneklerden enfeksiyon etkeni olarak izole edilen 100 MRSA suşu (96 kan, 2 plevra sıvısı, 1 periton sıvısı, 1 eklem sıvısı izolatı) ile kolonizasyon veya enfeksiyon etkeni olarak izole edilen 101 VRE (Enterococcus faecium) (79 rektal sürüntü, 11 kan, 3 kateter, 3 periton sıvısı, 3 idrar, 2 yara örneği izolatı) suşu dahil edilmiştir. İzolatların in vitro linezolid duyarlılıkları E-test yöntemi ile değerlendirilmiş ve tüm izolatların linezolide duyarlı olduğu saptanmıştır. Minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) aralığı, MRSA suşlarında 0.25-3 µg/mL, VRE suşlarında ise 0.25-2 µg/mL olarak saptanmıştır. MİK50 ve MİK90 değerleri, MRSA izolatları için sırasıyla 1.5 µg/mL ve 2 µg/mL; VRE izolatları için sırasıyla 0.75 µg/mL ve 1.5 µg/mL olarak tespit edilmiştir. Elde ettiğimiz sonuçlar, yurt içi ve yurt dışı birçok çalışmadan elde edilen veriler ile uyumlu bulunmuş ve linezolidin dirençli gram-pozitif bakterilerin neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde yeni bir seçenek olarak klinik kullanımda yerini alacağını vurgulamıştırThere has been a dramatic increase in the number of infections caused by methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) and vancomycin-resistant enterococci (VRE) worldwide. Linezolid which is one of the first oxazolidinones in clinical use, has bacteriostatic activity on gram-positive bacteria including MRSA and VRE. The aim of this study was to investigate the in vitro susceptibilities of MRSA and VRE clinical isolates to linezolid. A total of 100 MRSA strains isolated from clinical specimens as infectious agents (96 blood, 2 pleural fluid, I peritoneal fluid, 1 joint fluid isolates), and 101 VRE (Enterococcus faecium) strains isolated from clinical specimens as colonizing or infectious agents (79 rectal swabs, 11 blood, 3 catheter, 3 peritoneal fluid, 3 urine, 2 wound isolates) in Microbiology Laboratory of Uludag University Medical Faculty Hospital, Turkey, were included to the study. In vitro linezolid activity has been searched by E-test method and all of the isolates were found susceptible to linezolid. Linezolid minimal inhibitory concentration (MIC) ranged for MRSA and VRE between 0.25-3 mu g/mL and 0.25-2 mu g/mL, respectively. Linezolid MIC(50) and MIC(90) values for MRSA were 1.5 mu g/mL and 2 mu g/mL, respectively, while for VRE these values were 0.75 mu g/mL and 1.5 mu g/mL, respectively. Our results were in parallel with the data of other national and international studies, emphasizing that linezolid is a new and effective choice in treatment of infections caused by resistant gram-positive bacteria.