Browsing by Author "Eriş, Atilla"

Now showing 1 - 20 of 67

The activities of catalase and ascorbate peroxidase in olive (Olea europaea L. cv. Gemlik) under low temperature stress
(Korean Soc Horticultural Science, 2011-04) Cansev, Asuman; Gülen, Hatice; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Veterinerlik Fakültesi/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.; 0000-0002-3353-846X; AAH-4255-2019; 26326677200; 6603211102; 6602612385
In this study, one-year-old shoots of the olive (Olea europaea L.) cv. Gemlik were tested at artificial low temperatures (4, -5A degrees C, -10A degrees C, and -20A degrees C) every month for two years. For low temperature treatment, the degree of cell membrane injury in leaves and barks was determined by ion leakage method. In addition, with regard to antioxidative defense mechanism, activities of catalase (CAT, EC 1.11.1.6) and ascorbate peroxidase (APX, EC 1.11.1.11) enzymes were determined. Leaf and bark tissues subjected to 4A degrees C and -5A degrees C injured to a limited extent in all months. However, more than 50% injury occurred by temperatures equal to or colder than -10A degrees C treatments depending on the season. For -10A degrees C and -20A degrees C treatments, the lowest and the highest injury in leaf and bark tissues were detected during winter and summer seasons, respectively. We determined in this study that CAT and APX enzyme activities are generally higher during fall and winter compared with those in summer. On the other hand, CAT and APX enzyme activities started increasing during fall along with a decreasing freezing injury while the activities of these enzymes decreased to some extent during winter when freezing injury was the lowest. In addition, while CAT activity decreased with low temperature treatments, APX activity did not change until -5A degrees C treatment but decreased with decreasing temperatures starting from -10A degrees C depending on the month the tissue was obtained. In conclusion, olive plant shows considerable tolerance to low temperatures that are achieved after daily gradual decreases by increasing cell membrane stability through complicated mechanisms including antioxidative enzyme metabolisms. In addition, APX may be more effective in maintaining cold-hardiness of olive compared with CAT.
The activity of antioxidative enzymes in three strawberry cultivars related to salt-stress tolerance
(Springer, 2008-03) Turhan, Ece; Gülen, Hatice; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.; 0000-0003-0991-3802; AAH-3180-2020; 6506689126; 6603211102; 6602612385
Effects of salt stress on the time course of stomatal behaviors and the activity of antioxidative enzymes such as catalase (CAT) (EC 1.11.1.6), ascorbate peroxidase (APX) (EC 1.11.1.11), and glutathione reductase (GR) (EC. 1.6.4.2) were studied in three strawberry cultivars. The responses of the cultivars 'Camarosa', 'Tioga,' and 'Chandler' were compared when they were irrigated with nutrient solution containing 0, 8.5, 17.0, and 34.0 mM sodium chloride (NaCl) for 30 days. A significant reduction in stomatal conductance (g(s)) was seen particularly on the 30th day of the salt treatments only in Camarosa, which is parallel to transpiration rate (E). CAT activities decreased in all of the salt treatments only in Tioga, while it remained almost unchanged or slightly increased depending on the period in Camarosa and Chandler. APX activity sharply increased in 17.0 and 8.5-mM NaCl treatments for 30 days in Camarosa and Tioga, respectively, whereas it linearly increased based on the NaCl treatments in Chandler. On the other hand, only Camarosa demonstrated a sharp increase in GR activity induced by salinity applied for 30 days. All the data indicated that control of the stomatal behavior, the higher salt-stress tolerance (LT50) and higher constitutive activity of antioxidant enzymes made Camarosa and Tioga relatively salt-tolerant cultivars.
Annual patterns of total soluble sugars and proteins related to cold-hardiness in olive (Olea europaea L. 'Gemlik')
(Taylor & Francis, 2007-07) Eriş, Atilla; Gülen, Hatice; Barut, Erdoğan; Cansev, Asuman; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-3353-846X; AAE-6913-2019; AAH-4255-2019; 6602612385; 35208237200; 26657823900; 26326677200
Annual patterns of cold hardiness, total soluble sugars (TSS) and proteins (TSP) were characterised during two consecutive years (May 2003-April 2005) in leaf and bark tissues of olive (Olea europaea L.) 'Gemlik' trees. One-year-old shoots from 13-year-old olive trees were collected each month and exposed to low temperature at 4 degrees C, -5 degrees C, -10 degrees C, or -20 degrees C for 12 h to determine their cold-hardiness (LT50; assessed by electrolyte leakage). A considerable increase in cold-hardiness was observed with decreasing temperature. Leaf and bark tissues exhibited an increase in cold-hardiness during the Autumn, which reached a maximum in mid-Winter, then gradually decreased during the Spring, and reached a minimum in mid-Summer. Results indicated that leaf and bark tissues in both experimental years responded similarly to cold, with a continuous increase in their TSS and TSP contents during field adaptation in Autumn and Winter, which paralleled their cold-hardiness. The annual cycle of TSP from leaf and bark tissue was characterised by one dimensional SDS-PAGE. A seasonal fluctuation was observed in leaf proteins of 66 kDa and 43 kDa, and in bark proteins of 70 kDa, 43 kDa and 16 kDa, which paralleled cold-acclimation. Evaluation of these leaf and bark TSP profiles showed that these polypeptides disappeared in the Summer, followed by their accumulation again during the Autumn and Winter. Moreover, all these polypeptides became less visible during the Spring. The relationships between these five proteins, TSS contents, and cold-hardiness in olive are discussed.
Asmalarda tuza dayanıklılık testleri ve tuza dayanımda etkili bazı faktörler üzerinde araştırmalar
(Uludağ Üniversitesi, 1995-10-16) Sivritepe, Nuray; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
5 BB, 41 B ve 1613 asma anaçlan ile Çavuş, Müşküle ve Sultani Çekirdeksiz üzüm çeşitlerine in vitro ve sera koşullarında tuz testleri uygulanmıştır. In vitro tuz testlerinde kullanılan materyal aktif tomurcuk kültürü yöntemi ile çoğaltılmıştır. Tek boğumlu sürgünler MS+5pM BA ortamında, %0.00, 0.25, 0.50, 0.75 ve 1.00 olmak üzere 5 farklı NaCl konsantrasyonu ile 4 ve 8 hafta olmak üzere iki farklı zaman periyodunda tuza maruz bırakılmışlardır. Artan NaCl konsantrasyonu ve uygulama süresine bağlı olarak eksplantlarda çoğalma, büyüme ve toplam klorofil miktannın azaldığı tespit edilmiştir. Sera koşullannda yapılan tuz testlerinde kullanılan materyal ise aktif tomurcuğu olan tek boğumlu çeliklerin, içinde perlit bulunan büyütme kaplarında sürdürülmesiyle elde edilmiştir. Sürgünler tek boğumlu hale geldiklerinde, aynı konsantrasyonlarda NaCl içeren MS çözeltisi ile sulanarak 4 hafta süreyle tuza maruz bırakılmışlardır. Artan NaCl konsantrasyonlarına bağlı olarak çeliklerin sürgün ve kök büyümesi ile yapraklarında toplam klorofil miktarının azaldığı tespit edilmiştir. Tuz uygulamaları, bitkinin tüm organlarında Na birikimine neden olmuş; ayrıca Na:Ca oranlan artarken, K:Na oranlan azalmıştır. Gerek in vitro gerek sera koşullannda yapılan tuz uygulamalan, NaCl konsantrasyonlan ve uygulama süreleri ile çeşitlere bağlı olarak bitkilerde farklı şiddetlerde zararlanmalann meydana gelmesine ve canlılığın yitirilmesine neden olmuştur. Kullanılan anaç ve kültür çeşitlerinde tuza dayanımlarının belirlenmesi için in vitro tuz testlerinde eksplant ağırlığı ve toplam klorofil bazında hesaplanan tolerans oram ve tolerans indeksi ile yüzde canlılık; Merada tuz testlerinde ise bunlara ilave olarak kök ağırlığı bazında hesaplanan tolerans oram Ne tolerans indeksleri ile farklı organların Na kapsamları, K:Na ve Na:Ca dengelerini koruyabilme yetenekleri kullanılmıştır. Her iki koşulda anaç ve kültür çeşitleri arasında tuza dayanımları bakımından benzer farklılıklar ortaya çıkmıştır. Anaçlar arasında 1613 tuza en dayanıldı olarak belirlenirken, bunu sırasıyla 5 BB ve 41 B izlemiştir. Kültür çeşitleri arasında ise Çavuş tuza en dayanıldı olarak tespit edilmiş, bunu sırasıyla Sultani Çekirdeksiz ve Müşküle takip etmiştir. Tuza dayanıklı olduğu tespit edilen anaç ya da kültür çeşitlerinin tuzlu ortamlarda büyüme oranlarını nispeten koruyabildikleri ve klorofil noksanlığı gibi metabolik bozukluklardan sakınabildikleri belirlenmiştir. Ayrıca, kökleri ile daha az Na alıp, bunu yapraklarından uzak tutabilen, dolayısı ile iyon dengelerini koruyabilen çeşitlerin tuza daha dayanıldı oldukları tespit edilmiştir.
Assessment of genetic diversity and relationships among some sweet cherry cultivars using aflp™ markers
(Int Soc Horticultural Science, 2008-01-01) Burak, M.; Lang, GA; Gülen, H; Ipek, A; İpek, A.; Gülen, Hatice; Eriş, Atilla; Bursa Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi.; Burak, M; Lang, GA; Gulen, H; Ipek, A; 0000-0001-7586-3108; AFW-5375-2022
Sweet cherry is an economically important crop in Turkey but the relationship among Turkish and foreign cherry cultivars has not been properly determined yet. In this study, amplified fragment length polymorphism (AFLP) has been utilized to analyze genetic diversity among 22 sweet cherry cultivars including some Turkish and foreign cultivars using total genomic DNA. Four EcoRI and MseI primer combinations with three base selective nucleotides extension generated 30 polymorphic AFLP fragments. A UPGMA dendrogram was constructed to demonstrate the genetic relationship among the sweet cherry cultivars. No two cultivars shared identical AFLP banding patterns, indicating all local Turkish cultivars were unique. UPGMA analysis clustered the sweet cherry cultivars analyzed in this study into four putative groups. For further characterization of Turkish sweet cherry, additional cherry cultivars will be analyzed using AFLP and SSR markers.
Bazı badem çeşitlerinde değişik aşı uygulamaları üzerine bir araştırma
(Uludağ Üniversitesi, 1994-09) Akbudak, Bülent; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
Bu çalışmada "Texas" çeşidinin çöğürleri üzerine "Tuono", "Texas", "Drake", "104/1" ve "Non Pareil" çeşitleri "T-Odunlu", "T-Göz", "Omega" ve "Dilcikli İngiliz" aşısı uygulamaları iTe aşılanmıştır. "T-Odunlu" ve "T-Göz" aşıları Temnmz ayında dış şartlarda; "Omega" ve "Dilcikli İngiliz" aşıları ise Mart ayında kontrollü şartlarda yapılmıştır. Araştırma sonucunda aşı tutma, aşı sürme, fidan çap ve sürgün uzunlukları tespit edilmiştir. "T- Odxmlu" ve "T-Göz" aşılarında aşı tutma ve sürme oranları; "Omega" ve "Dilcikli İngiliz" aşılarına göre daha fazla olmuştur. "T-Odunlu" göz aşısında "Tuono" çeşidi %90 ile en yüksek aşı tutma oranını gösterirken;" "Drake" çeşidi %100 değeriyle en yüksek sürme oranını vermiştir. "T-Göz" aşısında ise, yine t "Tuono" ve "Texas" çeşitleri %100'lük bir değerle en yüksek aşı tutma oranını ve "Non Pareil" çeşidi ise, %100 oranıyla en yüksek sürme oranını sağlamıştır. "Omega" aşısı ile yapılan aşılarda, "Drake" çeşidi %76.6 ile en yüksek aşı tutma ve,%56.6 oranıyla en yüksek sürme oranlarını vermiştir. "Dilcikli İngiliz" aşısında ise, "Tuono" çeşidi %86.6'lık bir değerle en yüksek aşı tutma ve "104/1" çeşidi de %7 3.3 oranıyla en yüksek sürme oranını göstermiştir.. Fidan çap ve sürgün uzunlukları açısından, en yüksek fidan çapı "T-Göz" aşı yönteminde "Texas" çeşidinden (2.76) cm elde edilirken, sürgün uzunluğu açısından en yüksek değeri yine "T-Göz" aşı yönteminde "Non Pareil" çeşidinden (112.03 cm) sağlanmıştır.
Bazı süs bitkileri soğanlarında dinlenmenin fizyolojik ve moleküler biyolojik açıdan karakterizasyonu
(Uludağ Üniversitesi, 2006-04-07) Köksal, Nezihe; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
Bazı süs bitkileri soğanlarında dinlenmenin fizyolojik ve moleküler biyolojik açıdankarakterizasyonun ortaya konulduğu bu çalışmada bitkisel materyal olarak Negrita (Pemberenkli) ve Cassini (Kırmızı renkli) Lale (Tulipa gesneriana L.) çeşitleri ile Alaaddin (Sarırenkli) ve Polaris (Beyaz renkli) Frezya (Freesia refracta klatt.) çeşitleri kullanılmıştır.Üç temel prensiple yürütülen denemelerde; birinci uygulamada soğanlar hiçbirişleme tabi tutulmadan doğrudan arazideki yerlerine dikilmiştir. İkinci uygulamada soğanlardikimden önce normal oda koşullarında muhafazaya alınırken (18-25 ºC'de ve % 55-65 RH);üçüncü uygulamada soğuk depo koşullarında (5 Â±1ºC'de ve % 70-85 RH) muhafazayaalınmıştır. Muhafaza uygulamalarının her ikisinde de soğanlar 20'şer günlük aralıklarladepodan çıkarılarak, altı farklı dönemde kontrollü koşullardaki serada hazırlanan masuralaradikilmiştir.Denemelerin başlangıcında, her dikim döneminde ve bunlara ek olarak doğrudandikim uygulamasında topraktan sökülerek fizyolojik ve moleküler biyolojik analizler içinsoğan örnekleri alınmıştır.Çalışma kapsamında, dinlenme olayı ile yakından ilişkili olduğu düşünülenmorfolojik (Soğan ağırlık kayıpları, İlk çıkış süresi, %50 Çıkış süresi, Bitki oluşum oranı, İlkçiçek açma süresi, %50 Çiçek açma süresi, Çiçek oluşum oranı) ile fizyolojik ve molekülerbiyolojik (Toplam çözünebilir protein içeriği, Protein profilleri, Askorbat peroksidaz enzimaktivitesi, Toplam çözünebilir şeker içeriği) paremetreler incelenmiştir.Soğan ağırlık kayıpları açısından her iki türün her iki depo uygulamasında dadönemler itibariyle doğrusal bir artış gerçekleşmiş ancak; uygulamalar ve dönemler itibariylefarklılıklar ortaya çıkmıştır. Ortalama ağırlık kaybı Lale'de adi depo da %10.22 ve soğukdepoda %7.82 olarak bulunurken; Frezya'da ise adi depoda %10.92 ve soğuk depoda %5.56olarak belirlenmiştir.Lale çeşitlerinde genel olarak 60 günlük soğuk uygulaması (3'üncü dönem) erkençıkış sağlamıştır. Frezya'da ise adi depo uygulamaları erken çıkış sağlamıştır (20 gün). Soğukdepo uygulamalarının süresinin uzaması iki türde de soğanların dinlenmeden çıkışını vesürmesini Lale'de büyük oranda; Frezya'da ise, tamamen engellemiştir. Frezya'da soğuk depouygulamasının son dönemlerindeki (4, 5 ve 6'ıncı dönemler) soğanlarda görülen `Pupation'nedeniyle bitki çıkışı gerçekleşmemiştir. Buna paralel olarak her iki türde de adi depouygulamasında soğuk depo uygulamasına göre daha fazla bitki oluşumu gerçekleşmiştir.Lale'de erken çiçeklenme için soğanların soğuk depoda 60 gün bekletilmesi olumlusonuç vermiştir. Daha geç çiçeklenme için ise, daha kısa süre soğanların soğuk depodatutulması ekonomik açıdan ek bir yük getireceği için; soğanların adi depo da 60-80 günmuhafaza edilmesi daha uygun olacaktır. Frezya türü için ise, adi depo koşullarının bütündönemleri olumlu sonuç vermiş olsa da 40-60 gün adi depoda muhafaza edilen soğanlarda(2'inci ve 3'üncü dönem) daha erken çiçek elde edilmiştir. Frezya soğanlarının daha uzunsüre depoda bekletilmesi durumunda ise (80 günden fazla), çiçeklenme biraz daha geç olupçiçeklenme oranı düşmüştür. Ancak, çiçeklenme oranını artırmaya yönelik bazı ekuygulamalar yapılarak bu sorun aşılabilirse, uzun süreli depolamalar ile pazara daha geçdönemde çiçek sunumu mümkün olacaktır.Toplam şeker içeriğinin genel olarak soğuk depo uygulamasında daha yüksek olduğubelirlenmiştir. Buna göre Lale'de 76.2 mg/gTA olarak belirlenirken, Frezya'da: 25.7 mg/gTAolarak bulunmuştur.Araştırmada, her iki türde soğuk depo uygulaması ile spesifik ve toplam askorbatperoksidaz enzim aktivitesinde artış olmuştur. Dönemler itibariyle ise Lale'de doğrusal biratış görülürken; Frezya'da son dönemde (6'ıncı dönem) toplam ve spesifik askorbatperoksidaz aktivitesinin her ikisinin de arttığı görülmüştür.SDS-PAGE profilleri dikkate alındığında Lalede 102, 58, 43 ve 40 kDa; Frezyadaise, 102 ve 29 kDa ağırlığında olduğu tahmin edilen polipeptidler, dinlenme ileilişkilendirilmiştir. Bunlardan, özellikle 102 kDa ağırlığındaki protein bandının, Frezyaçeşitlerinin her ikisinin yanı sıra Lale'de Negrita çeşidinde görülmesi; bu polipeptidin türveya çeşitten çok, uygulamalarla ilişkili olabileceği sonucunu kuvvetlendirmektedir.Çalışmadan elde edilen tüm sonuçlar değerlendirildiğinde; uygulanabilirliği olan bazısonuçlara varılırken, bundan sonra yapılması hedeflenen moleküler çalışmalar için de zeminoluşturulmuştur.
Biochemical changes and quality losses of kiwifruit under normal, modified and controlled atmosphere storage conditions
(International Society Horticultural Science, 1998) Bieleski, R.; Laing, W. A.; Clark, C. J.; Eriş, Atilla; Türk, R.; Özer, M. Hakan; Sivritepe, Nuray; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.; AAH-4101-2021
Bitkilerde tuza dayanım mekanizması
(Uludağ Üniversitesi, 1996) Sivritepe, Nuray; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.
Tuza maruz kalan bir bitkide, büyüme ve normal metabolizmanın korunabilme derecesi "tuza dayanım” olarak tanımlanır. Tuza dayanım ise tuzdan sakınım ve tuza tolerans olmak üzere iki farklı mekanizma ile sağlanmaktadır.
Bursa ve çevresinde yetiştirilen eriklerde tomurcuk dinlenmesi üzerine bir araştırma
(Uludağ Üniversitesi, 1987-09) Tüler, Nuray; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
Bu çalışmadaki araştırmalar 1986-1987 yıllarında Uludağ Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümünde yapılmıştır. Çalışmada, Bursa ve yöresinin yetiştiriciliği yapılan bazı önemli erik çeşitlerinde çiçek ve yaprak tomurcuklarının dinlenme müddetleri ve safhaları tespit edilmiş; ayrıca tomurcukların dinlenmeleri üzerine doğal soğuklama sürelerinin farklı zamanlardaki etkileri ile çiçek ve yaprak tomurcuklarının soğuklama istekleri belirlenmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlar özet olarak aşağıda verilmiştir. A) İncelenen erik çeşitlerinde tomurcukların yaz aylarında diğer organlara bağlı olarak oluşan “korelatif”(nispi); bunu izleyen döneme “gerçek (içsel)” ve daha sonra kış başlangıcından itibaren “zorunlu” dinlenme dönemlerini geçirdikleri belirlenmiştir. B) Korelatif (nispi) dinlenme döneminde özellikle yaprak tomurcukları ağaçtan uzaklaştırıldıklarında sürmüşlerdir; bu dönemdeki sürme oranı ve süresi çeşitlere göre değişmektedir. Gerçek dinlenme dönemine giren yaprak ve çiçek tomurcukları, her çeşitte kendine özgü olarak, bu dönemde sürmemişlerdir. +7⁰C altında bir süre soğuk ihtiyacını tamamlayan ve gerçek dinlenmeden çıkan tomurcuklar ise, zorunlu dinlenme dönemine girmiştir; bu döneme giren ağaçlardan alınan örneklerde tomurcuklar sürmüşlerdir. Bu süre durumu da çeşitlere göre farklı olmuştur. C) Özellikle gerçek dinlenmeden çıkan anında çeşitlerin çiçek tomurcukları yaprak tomurcuklarına göre kısa ilk sürme ve ortalama bütün sürelerine sahip olmuşlar, çeşitler ise şöyle sıralanmışlardır: İlk sürme süresi gün olarak kısa olan erik çeşidi Papaz’dır ve buna Havran, Aynabakan, Stanley, Prosident ve Giant erik çeşitleri izlemiştir. Ortalama sürme süresi gün olarak en kısa olan yine Papaz erik çeşididir, ancak bunu Stanley, Havran, Aynabakan, President ve Giant erik çeşitleri izlemiştir. D) Çeşitler ve yaprak tomurcukları ile çiçek tomurcukları arasında sürme oranı yönünden beliren farklılıklar, yaprak tomurcuklarında daha çok gerçek dinlenmeye girerken ve çıkarken; çiçek tomurcuklarında ise dinlenmeden çıkarken görülmüştür. Gerçek dinlenmeden çıkarken çiçek tomurcukları daima yaprak tomurcuklarına göre daha yüksek sürme oranı vermişler, çeşitler ise sürme oranları yönünden şöyle sıralanmışlardır. En yüksek sürme oranları Giant President erik çeşitlerinde belirlenmiş, bunu sırası ile Aynabakan, Havran, Stanley ve Papaz erik çeşitleri izlemiştir. E) Denemeye alınan erik çeşitlerinden Papaz, Havran ve Aynabakan çeşitlerinde yaprak ve çiçek tomurcuklarının dinlenmeye giriş ve çıkış zamanları farklı olmuş, aynı durum Stanley, President ve Giant erik çeşitlerinde de tespit edilmiştir. Gerçek dinlenme süresi Papaz erik çeşidinde 106-134 gün (yaprak tomurcuklarında Eylül sonu-Ocak ortası, çiçek tomurcuklarında Ağustos sonu Ocak başı); Havran ve Aynabakan erik çeşitlerinde 117-151 gün (yaprak tomurcuklarında Eylül sonu-Şubat, çiçek tomurcuklarında Ağustos sonu-Ocak sonu); Stanley erik çeşidinde 112-157 gün(yaprak tomurcuklarında Eylül sonu-Ocak sonu, çiçek tomurcuklarında Ağustos ortası Ocak ortası); President erik çeşitlerinde 127-172 gün (yaprak tomurcuklarında Eylül sonu- Şubat ortası, çiçek tomurcuklarında Ağustos ortası-Ocak sonu); Giant erik çeşidinde ise 141-172 gün (yaprak tomurcuklarında Eylül başı-Şubat ortası, çiçek tomurcuklarında Ağustos ortası-Ocak sonu) olarak belirlenmiştir. F) Denemeye alınan altı erik çeşidinde de artan doğal soğuklama süreleri ile çiçek ve yaprak tomurcuklarının ilk sürme ve ortalama sürme sürelerinde azalma, sürme oranlarında ise artışlar görülmüş ancak çeşitler ile çeşitlerin yaprak ve çiçek tomurcukları arasında farklılıklar bulunmuştur. G) Gerçek dinlenmeden çıkabilmek için her çeşidin ve her çeşidin yaprak ve çiçek tomurcuklarının farklı doğal soğuklama istekleri olmuştur. Bütün çeşitlerde yaprak tomurcukları çiçek tomurcuklarına göre daima daha fazla soğuklama isteği göstermişlerdir. Altı erik çeşidi içerisinde en az soğuklama isteği Papaz erik çeşidinde ve çiçek tomurcukları için 844, yaprak tomurcukları için 1052 saat olarak tespit edilmiştir. Bunu Havran ve Aynabakan erik çeşitleri birlikte izlemiş ve çiçek tomurcuklarında 1052, yaprak tomurcuklarında 1144 saat olarak belirlenmiştir. Stanley erik çeşidinde çiçek tomurcukları için 1139, yaprak tomurcukları için 1372 saat; President ve Giant erik çeşitlerinde ise çiçek tomurcukları için 1372, yaprak tomurcukları için1637 saat soğuklama isteği tespit edilmiştir.
Bursa ve civarındaki soğuk hava depolarında meyve ve sebzelerin muhafazası esnasında karşılaşılan sorunlar ve çözüm yolları üzerine bir inceleme
(Uludağ Üniversitesi, 1987) Özer, Mecit Hakan; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
Tarım alanında en az üretim artışı kadar önemli konulardan biri de üretilen ürünlerin niteliklerinin korunarak muhafaza edilebilmeleri ve bu esnada ortaya çıkan kayıpların en aza indirilmesini sağlamaktır. Hasat sonrası ürünlerde oluşan çeşitli nitelikli kayıpların azaltılmasını sağlamak ise, ürünlerin bünyesindeki biyokimyasal reaksiyonları en düşük düzeye indirmekle, bunun için de bunların en uygun koşullarda soğukta muhafazaları ile mümkündür. Tarımsal ürünlerin modern biçimde soğukta muhafazası ülkemiz için henüz yeni sayılır. Ancak, Marmara Bölgesi ve özellikle Bursa ilimizde mevcut meyve-sebze üretim potansiyelinin yüksekliği, bu sektörün yöremizde kısa sayılabilecek bir sürede hızla ilerlemesine katkıda bulunmuştur. Soğuk muhafaza kapasitesi yönünden, yurdumuzdaki mevcut potansiyelin yaklaşık %40'ını oluşturarak birinci sırayı alan Bölgemiz' deki Bursa ili de soğuk hava kapasitesi ile iller arasında üçüncü sırayı almaktadır. Böyle hızla gelişen bir sektörde, her dalda olduğu gibi bazı sorunların bulunması doğaldır. Özellikle üretimi yapılan meyve-sebzelerin büyük bir kısmının muhafaza koşullarının iyi bilinmemesi, ya da bazı hallerde muhafaza olanaklarının sağlanamamış olması, muhafaza esnasında ciddi boyutlarda istenmeyen kayıplara sebep olmaktadır. Bu durum, ürünlerin tek tek muhafaza koşullarının yeterince bilinmesi ve bilinçli bir depolama tekniği uygulaması sonucu mevcut sorunların en aza indirilmesi ile düzeltilebilir. Bu çalışmada, Bursa ve civarında belirlenen bazı soğuk hava depolarındaki meyve-sebzelerin muhafaza koşulları ile birlikte, muhafaza sorunları saptanmış ve bunlara ilişkin öneriler verilmiştir.
Bursa yöresinde farklı ekolojilerde yetiştirilen dixired şeftali çeşidinde olgunluk ve kalite değişimleri
(Uludağ Üniversitesi, 1986) Eriş, Atilla; Tüler, Nuray; Özgür, Mehmet; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.
Bursa yöresinin üç farklı ekolojisin de yetiştirilen Dixired şeftali çeşidinin olgunluk ve kalite değişimlerinin incelendiği bu çalışmada, yörenin iklim ve toprak koşullarındaki farklılıklar ile uygulanan kültürel işlemler öncelikle meyvelerin hasat zamanlarında, daha sonra kalite değerlerinde etkili bulunmuştur. Serme köyündeki şeftalilerde erkencilik• tespit edilmiş, ancak kalite değerleri düşük bulunmuştur. Yenişehir yöresinde hasat nispeten gecikmiş, meyvelerin kalitesi yine pekiyi bulunmamıştır. Yalova yöresi meyveleri ise daha kaliteli ve iri bulunmuş lar, ancak geç hasat edilmişlerdir. Bu farklılıkların ortaya çıkışında her üç yöredeki farklı toprak yapısının ve bileşiminin; yağış alma, güneşlenme ve sıcaklık toplamlarının etkisi açık olarak kendini göstermiştir.
Bursa yöresinde yetiştirilen marul ve ıspanaklarda nitrat ve nitrit miktarları ile diğer kalite kriterlerinin belirlenmesi üzerinde bir araştırma
(Uludağ Üniversitesi, 1995) Çopur, Hülya; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
Yenişehir ve M.Kemalpaşa ile Karacabey yörelerinde, üretici koşullarında yetiştirilen Matador ve Meridian ıspanak çeşitleri ile Yedikule marul çeşidine ait örneklerde, nitrit ve nitrat birikimleri ile diğer kalite kriterleri üzerine çeşitler ve yörelerin etkileri araştırılmıştır. Kalite kriterlerine ilişkin değerler genellikle Meridian Fl çeşidinde Matador çeşidine oranla yüksek bulünurken, yöreler itibariyle de Yenişehir yöresinde yetiştirilen ıspanak çeşitleri ile marulda daha yüksek çıkmıştır. Ispanak ve marul örneklerinin hiçbirinin nitrit İçermemesi yanında nitrat miktarları ile diğer kalite kriterlerine ait değerlerin de insan sağlığını tehdit etmeyecek düzeylerde olduğu görülmüştür.
Cevizlerde sürgün ve durgun aşı uygulamaları üzerine bir araştırma
(Uludağ Üniversitesi, 1987-09) Barut, Erdoğan; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
Bu çalışma, 19B6-19B7 yıllarında Uludağ Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü' nde yapılmıştır. Değişik tarihlerde uygulanan "kabuk aşı" ile "yama", "I" ve "yogalı göz aşılarının" tutma ve sürme oranları gözlenerek, aşının başarısına etki eden faktörler belirlenmeye çalışılmıştır. Aşılar J.regia L. çöğürleri üzerine, ''kabuk aşısı'' ile ''yama göz aşılarında" Yalova-1, Yalova-3, Yalova-4, Bilecik, 1974/7 çeşitleri; ''I" ve ''yongalı göz aşılarında" ise Yalova-3 çeşidi kullanılarak yapılmıştır. 15 Mart 1986 tarihinde yapılan "kabuk aşıda" en yüksek aşı tutma oranları Yalova-3 çeşidinde % 90, Yalova-1 çeşidinde % 80 ve Bilecik çeşidinde % 70 olurken; Yalova-4 ve 1974/7 çeşitlerinde % 40 ile en düşük sonuçlar alınmıştır. Aşıdan sonra en fazla sürme oranları ise, Yalova-1 çeşidinde % 80 ve Yalova-3 çeşidinde de % 70 olarak saptanmıştır. ''Yama göz aşıları" 27 Haziran 1986 ve 20 Ağustos 1986 olmak üzere farklı iki dönemde yapılmıştır. İlk dönemde yapılan aşılarda Yalova-3 çeşidi % 70 ve ikinci dönemde yapılan aşılarda da Yalova-1 çeşidi % 80 ile en yüksek aşı tutumunu vermiştir. Sürme oranı ise ilk dönemde % 60 ve ikinci dönemde % 30 ile en fazla Yalova-3 çeşidinde görülmüştür. Yalova-3 çeşidi kullanılarak yapılan ''I göz aşılarında", aşı tutma oranları 25 Temmuz 1986' da% 20, 19 Ağustos 1986'da % 30 ve 6 Eylül 1986'da % 40 olmuştur. 6 Eylül 1986 tarihinde yapılan aşılarda görülmemesine rağmen diğer tarihlerde yapılanlarda% 10'luk sürme saptanmıştır. 25 Temmuz 1986, 19 Ağustos 1986 ve 6 Eylül 1986 tarihlerinde Yalova-3 çeşidi kullanılarak yapılan "yongun göz aşılarında" ise, ilk yapılan uygulamalardan başarılı sonuçlar elde edilemezken, son iki tarihteki uygulamalardan ancak % 20' lik bir başarı sağlanmıştır. Bu metotda sadece Ağustos ayı uygulamalarında % 10' luk sürme olmuştur. Araştırmadan elde ettiğimiz sonuçlara göre, “kabuk aşı” ile "yama göz aşıları'', kullanılan amaç ve çeşitler itibariyle, yöremizde en uygun metotlardır. Ancak ekolojik şartlar, amaç ve kalemin fizyolojik durumu, aşı tekniği ve aşıdan sonraki bakım işleri aşının başarısı üzerine etkili faktörler olarak gözlenmiş olup, bunlar üzerinde önemle durulmalıdır.
Changes in peroxidase activities and soluble proteins in strawberry varieties under salt-stress
(Springer Heidelberg, 2006) Turhan, Ece; Gülen, Hatice; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.; 6603211102; 6602612385
Effects of salt stress on the activity of peroxidase (PRX) isozyme and leaf proteins were studied in the three strawberry varieties, Camarosa, Tioga and Chandler. Plants were watered with modified 1/3 Hoagland nutrient solution containing 0 (control), 8.5, 17.0 and 34.0 mM NaCl for 30 days following 20 days acclimation. PRX activity was assayed in leaf extracts and PRX profiles of control and salt treated plants were performed by native polyacrylamide gel electrophoresis (PAGE). During the salt stress Tioga and Camarosa tolerated the cellular damage with less electrolyte leakage while Chandler exhibited a severe cellular damage with the highest (87.5% in 34.0 mM NaCl treatment) electrolyte leakage. Total soluble protein content was decreased by salinity in Tioga (from 11.35 to 5.86 mg center dot g(-1) DW) and Chandler (from 9.35 to 3.90 mg center dot g(-1) DW) while it was almost unchanged in Camarosa. Salt stress increased total and specific PRX activity as compared with the control in all the varieties. In native PAGE, one basic isoperoxidase band (Rf=0.27) was observed commonly with different band intensity in all the treatments. Therefore, it might be associated with lignification and recovery of cell membrane damage in strawberry plants under salt stress.
Changes of growth, amino acids, and ionic composition in strawberry plants under salt stress conditions
(Taylor & Francis, 2009) Turhan, Ece; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.; 6602612385
Seedlings of two strawberry cultivars 'Camarosa' and 'Chandler' were grown using perlite in a greenhouse for 20 days, and then plants were watered with nutrient solution containing 0, 8.5, 17.0, and 34.0mM sodium chloride (NaCl) for 6 months. Sodium chloride treatments generally reduced the leaf and root dry weight. Relative water content (RWC) of leaves was maintained despite the increased salt concentrations while loss of turgidity was increased by sodium chloride (NaCl) treatments in both cultivars. As the most variable amino acids, aspartic acid, glutamic acid, arginine, proline, serine, and alanine were determined under salt stress in plants. Sodium chloride treatments generally increased sodium (Na) and chloride (Cl) contents in all plant parts. The plants were able to maintain high potassium (K) levels in the aerial parts with the 8.5mM NaCl treatment. It can be concluded that 'Camarosa' has the ability to osmotic regulation. 'Chandler' also tolerates the salt injury at low salt concentrations.
Changes of micronutrients, dry weight, and chlorophyll contents in strawberry plants under salt stress conditions
(Taylor & Francis, 2005) Turhan, Ece; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.
Various concentrations of NaCl (0, 500, 1000, and 2000 mg/L) were applied to plants of the "Camarosa" and "Tioga" strawberry varieties for 10 weeks. At the end of the experiment, it was determined that the leaf dry weight increased especially at 500 and 1000 mg/L NaCl treatments when compared to control treatment. However, salt applications did not change total chlorophyll content. With the salt applications, iron (Fe) and manganese (Mn) content increased, while copper (Cu) content did not change in the aerial part of plants in both varieties. On the other hand, zinc (Zn) content increased in the "Tioga" strawberry variety. In the root part of plants, Fe, Zn, Mn and contents did Dot change according to salt applications in both strawberry varieties. However, 2000 mg/L NaCl of salt applications increased Cu content in the "Camarosa" strawberry variety significantly.
Çileklerin kontrollü atmosferde (CA) muhafazası üzerine bir araştırma
(Uludağ Üniversitesi, 1996-12-20) Evren, Esra; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı.
" Tlago" ve" Senga Sengana" çilek çeşitlerinin kontrollü atmosferdeki (KA) muhafaza sûreleri ve en uygun atmosfer bileşimlerinin araştırıldığı bu çatışmada muhafaza suresince;ağırlık kaybı.solunum hızı.suda eriyebilir kuru madde (SEKM),vitamin C, invert şeker, toplam şeker, titre edilebilir asit (TEA),pH,dış görünüş-lezzet ve meyve rengi gibi parametreler incelenmiştir. Denemeye alınan çilek çeşitlerine uygulanan atmosfer bileşimlerindeki karbondioksit ve oksijen oranlan 0:21 (kontrol),3:3,5:3,10:3 ve 15:5 şeklinde olmuştur.Sonuç olarak, uygun muhafaza süresi yaklaşık 3 hafta olarak tespit edilmiştir ve en iyi sonuçlar 3:3 ile 5:3 uygulamalarından elde edilmiştir. Hava bileşiminde CO2 miktarı arttıkça meyvelerdeki lezzet kaybı da artmıştır.
Determination of salt tolerance of 'Camarosa' and 'Chandler' strawberries grown in perlite and perlite: Zeolite media
(Taylor, 2007-01-01) Turhan, Ece; Eriş, Atilla; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü; COF-6489-2022
The effects of salt (NaCl) applications of various concentrations (0, 500, 1000 and 2000 mg/L) for 6 months on 'Camarosa' and 'Chandler' strawberry varieties grown in perlite and perlite: zeolite (1:1) media were investigated. In order to determine the salt resistance of varieties, the tolerance index (T.I.) and tolerance ratio (T.R.) were calculated on the basis of total chlorophyll content, and leaf and root dry weight. Also, the ability of keep in balance for potassium: sodium (K:Na) ratio in the aerial part and roots of plants were considered. It was determined that the highest T.I. and T.R. values calculated on the basis of leaf and root dry weight in cv. Camarosa in both media. Concerning the evaluations calculated on the basis of total chlorophyll, the results indicated that 'Chandler' is more resistant in perlite medium, 'Camarosa' is more resistant in perlite: zeolite (1:1) medium. K: Na ratio decreased with increasing salinity in both varieties. However, it was determined that K: Na ratio is higher in cv. Chandler, i. e., 0.83 than in cv. Camarosa (0.61). As a conclusion, it was determined that 'Camarosa' was more resistant to salt than 'Chandler'. In addition, regarding the salt resistant performance of plants, perlite: zeolite (1:1) medium had more effective results than perlite. (C) 2007 by The Haworth Press. All rights reserved.
Determination of self-incompatibility groups of sweet cherry genotypes from Turkey.
(Funpec-Editora, 2011) Akçay, Mehmet Emin; İpek, Ahmet; Gülen, Hatice; İpek, Meryem S.; Ergin, Sergül; Eriş, Atilla; Uludağ Üniversitesi/Ziraat Fakültesi/Bahçe Bitkileri Bölümü.; 0000-0002-7720-5536; AAG-6558-2020; AAH-3233-2021; 6603912487; 6603211102; 16031208900; 39661052000; 6602612385
Determination of S-allele combinations of sweet cherry genotypes and cultivars has importance for both growers and breeders. We determined S-allele combinations of 40 local Turkish sweet cherry genotypes using a PCR-based method. Ten different S-alleles were detected. Although the most common S-allele was S-3, as also found in Western genotypes and cultivars, there were some differences in the frequencies of some S-alleles between Turkish and Western sweet cherry genotypes. According to their S-allele compositions, 30 local Turkish sweet cherry genotypes were assigned to 10 previously identified incompatibility groups. For the remaining genotypes, whose S-allele combinations did not fit to any previous incompatibility groups, three more incompatibility groups, XLII, XLIII and XLIV, were proposed. Results obtained from this study will help both sweet cherry growers and breeders to better manage these local Turkish sweet cherry genotypes in their orchards.